Twijfelen deel miljoen

als ik woorden in een
weloverwogen volgorde zet
klanken laat resoneren
hier en daar een zin
ONTBREEK
schrijf ik dan een ge-dicht

hier      wiebelen woorden
ver van      wat
–      of wie –
me      dierbaar
         is

vanop een denkbeeldig podium
snoer ik een-ketting-van-letters
rond mijn hals
beschrijf de man die ik niet ben
het geluk dat ik niet ken
schop de stoel
  onder mijn voeten

uit mijn vingers rollen
vlokken verlangen
naar wereldvrede,
      zoveel geld
      dat geld er niet meer toe doet
naar
      EINDELIJK
      EENS
      MET
      ALLES
      IN
      ORDE
en
nooit meer afwijzing

ik kan net zo goed
een rivier
uit een steen slaan

of uit een omvergereden buik
het dier opensnijden

te lang wakker
onder heldere hemel
met een hoofd
      vol van de vraag
      die weigert zin te worden:
           komt het goed met ons