Hoe te schrijven

Ik schrijf de laatste tijd weinig. Wel denk ik veel na over het schrijven. Ik volg schrijflessen aan een academie waar ik de regels van de kunst leer. Hoe meer ik die leer, hoe meer ik ertegen in opstand wil komen.

Waarom? Misschien omdat ik stilaan doorheb dat ik helemaal niet zo goed ben in dat soort schrijven. Misschien ben ik zelfs helemaal niet goed in schrijven. Hoe anders valt het te verklaren dat ik niet gepubliceerd raak?

Maar als ik de twijfel en zelfkritiek even opzij zet, doemen er ook andere redenen op. Ik vind het simpelweg niet leuk om volgens de regels van de kunst te schrijven. Daarmee bedoel ik verhalen met een aangrijpend plot, sterke personages, een sluitende structuur en een logica waar geen speld tussen te krijgen is. Of gedichten waarin elk woord precies past, de klank moeiteloos stroomt en meerdere betekenislagen met elkaar verweven zijn.

Ik weet dat omdat ik het tot vervelens toe geprobeerd heb. En ik heb ontdekt dat zo’n manier van schrijven vooral veel werk is. Natuurlijk: schrijven is een kunst, en kunst is een beetje talent en veel werken.

Alleen wil ik net niet werken wanneer ik schrijf. Wat me aantrekt in schrijven, is dat het geen werk is. Mijn schrijven is een opstand tegen elke vorm van imperatief, inclusief het idee dat je moet werken om iets te bereiken. Ik zoek een vrijheid die niet bestaat. Ik probeer iets uit te drukken dat in mijn dagelijks leven niet te zeggen valt.

Het onmogelijke verlangen, de ongeoorloofde verzetsdaad, de inconsistente gedachte hebben geen plaats in mijn leven van alledag. Daar probeer ik te veel een goede vriend, geliefde, werknemer, zoon, broer enzovoort te zijn. En zorg ik ook voor mezelf. Ik wil tenslotte gezond blijven, zo lang mogelijk, om te kunnen blijven zeggen hoe stom het leven is en hoe belachelijk onze aspiraties om er iets van te maken.

Laat deze website het kleine hoekje zijn waar ik me, afgepeigerd na het werk, terugtrek om de realiteit met de ongave van het woord te lijf te gaan. Een strijd die bij voorbaat verloren is. Maar zelfs de nederlaag heeft haar vreugde.